iedereen wordt
geboren
met een
peperkoekenhart
zacht en zoet in het
begin
gemakkelijk om
stukjes af te breken
want je hebt nog
geen tanden
om van je af te
bijten
naarmate je
schoenmaat groeit
en je blik op de
wereld ook
krijgt dat hart wat
te verduren
brokjes verdwijnen
in grote sloten koffie
of in slijkplassen,
achteloos uit de jaszak gevallen
vol woede tegen een
deur gesmeten, omdat die sloot
zonder toestemming
of overleg of een simpele sorry
stukjes breken af,
omdat ze zo broos zijn geworden
dat een achteloos
woord genoeg is om de pulverhoop
nog wat hoger te
maken, oudbakken na teveel
azijnlucht en grauwe
kilte en nood
het zachte wordt
langzaam harder, uit zelfbehoud
je kan niks meer
afbreken als er niks meer af te breken valt
totdat wat er nog
overblijft van de peperkoek
couque de Dinant is
geworden
en daarvoor heb je
een beitel nodig
wil je nog een
brokje proeven
er nog iets mee
kunnen voelen
is niet onmogelijk
maar het valt hard
Geen opmerkingen:
Een reactie posten