POËZIE / Koos

zij aan zij zaten ze
naast de zee hun blik
naar de ondergaande zon
gericht, ten onder

vakantie en dan is alles
toch een beetje anders

geen weer om te duiken vandaag
wie zegt dat ik wil duiken?
u bent toch Belgische?
nou en?

terwijl de man in zijn telefoon
van 'Koos Koos' stond te roepen
zijn haren flapperend
in het ritme van zijn das
verging de wereld nog
een beetje meer, daar kwam
geen yoga aan te pas

twee achterhoofden samenzwerend
van Jan en toen en babyspeen
twee vrouwen toch tot daar geraakt
een leven lang gemeen, hoezee